Diğer pek çok çizerinkine benzer olarak, benim de çocuklukta başlıyor resim serüvenim. Annemin anlattığına göre; okuma yazmaya ilk başladığımda defterlere harfleri yazmak yerine değişik resimler çizermişim. O da bu duruma bir hayli çıldırırmış :) Hatırladığım kadarıyla, daha çok ''yapılamayan'', ''alınamayan'' şeyler için kullandığım bir araçtı çizmek. Ders saatlerinde kaçırdığım çizgi filmlerin veya çok istememe rağmen bir türlü alınmayan oyuncakların yerine koymam için yarattığım eğlenceli bir oyundu... Çizmek, her istediğimi yapmama fırsat tanıyor ve beni mutlu ediyordu. Belki de hâlâ çocukluğumdaki o mutluluğu kaybetmek istemediğim için çizgilerin dünyasında dolaşıyorumdur.
Bağımsız çalışan bir çizer olarak gününüz nasıl geçiyor?
Sürekli evde çalışan biri olarak belirli bir düzen kurmam gerekiyor olsa da hâlâ net bir standardım yok. İşlerim yoğun olduğunda genelde geç saatlere kadar çalışabiliyorum. Zamanın nasıl geçtiğini fark etmeden üstelik. Eğer işlerim hafiflemişse gezmeyi tercih ediyorum. Çalışırken bazen çok gergin, telaşlı ve çekilmez olabiliyorum :)
Hayatı çizginin ucunda görmek nasıl bir duygu?
Pek konuşma yeteneğine sahip biri olduğum söylenemez. Kendimi daha çok heyecanlı ve tez canlı biri olarak tanımlayabilirim. O yüzden, çizerek bir şeyleri anlatmak daha kolay oluyor benim için. Bir de bir şeyleri sözcüklerle anlatmaktansa çizgilerle ifade etmek daha etkili oluyor. İşte bütün çabam bundan...
Gül Sarı'nın paletinden genelde ne tür işler çıkıyor? Çizim serüveninizde sizi etkileyen özel bir isim oldu mu?
Genellikle çocuk kitapları resimliyorum. Bunun yanı sıra kolaj yapmak da çok hoşuma gidiyor. Aslında çocuk kitapları benim için çok yeni bir dünya. Devamlı kendimi, acaba daha nasıl geliştirebilirim diye düşünüyorum. Hayalim ise metniyle, resimleriyle, kısacası bütünüyle bana ait bir çocuk kitabına imza atmak. Tabii bu hedefim için henüz biraz yolum var. Beni en çok etkileyen çizerler Ronan Badel, Beatrice Alemagna ve Benjamin Chaud.
Tudem Yayın Grubu'yla yollarınız nasıl kesişti?
Tudem'le yollarımızı aslında biraz da ben ''zorla'' birleştirdim diyebilirim. Yolculuğumuzun çıkış noktası biraz karışık. Yaklaşık iki buçuk yıl öncesine dayanıyor. Daha önceleri yine Tudem'le çalışmayı çok istiyordum ve hatta pek çok farklı kanaldan da ulaşmayı denemiştim. Ama olmadı. Ta ki İstanbul Kitap Fuarı kapsamında düzenledikleri illüstratörler buluşmasına kadar. O günü de çok komik bir anıyla hatırlıyorum: Buluşmanın olduğu tarih bir sınavımla çakışmıştı. O nedenle görüşmeye bizzat kendim katılamamıştım ama yerime ikizimi göndermiştim. Ondan kendisini benmiş gibi tanıtmasını istemiştim. Fakat ne yazık ki çuvallamıştı :) Sevgili editörüm Hülya Dayan ve Tudem Yayın Grubu ailesi ile tanışmamız işte böyle başladı. O günden beridir de birçok ortak çalışmaya imza attık ve atmaya da devam ediyoruz. İyi ki de ''zorla'' yollarımızı birleştirmişim diye düşünüyorum.
Yorum Gönder