Ne yazayım ki şimdi ben? Nasıl anlatayım yada nasıl başlayayım ? Kocaman bir çığlık atsam anlatmış olur muyum, öfkemi, kızgınlığımı?
Kitabın konusuna çok değinmeden sonlandırmak istiyorum yorumu. Birbirlerine çok bağlı bir ailenin yaşam mücadelesini okudum. Okurken boğazım da oluşan yumruları zor yutkundum. Bir söz vardır " insanın vatanı doğduğu yer değil, doyduğu yerdir" bu cümlenin tanımını okudum bu kitapta. Karnını doyurmak için vatanını, toprağını terk eden bir aile, doyurabilecekler mi peki? O kadar karnı tok, gözü aç insan varken bu mümkün mü? Yada böylesine bencil olmayıp, birlikte hareket etmeyi öğrenseydik, biz iyiler daha kalabalık değil miydik? Yenemezmiydik karnı tok, gözü aç zalimleri? Geçen gün bir video izledim, asgari ücretli bir baba iki gözü iki çeşme ağlıyordu, ben beceremiyorum bu parayla geçinmeyi nolur biri gelsin öğretsin diyordu. Kendi çaresizliğini bile bu kadar naif anlatan, güzel insanlarız biz, nolur birlikte hareket etsek ve bu parayla geçinmek zorunda bırakılmasak. Bu paraya boyun eğmek, Allah'tan gelene şükür etmek değil, tam tersi haksızlığa boyun eğmek demektir. Bu sadece tek bir örnek, daha nice haksızlıklar ve zulümler var, bir olup aşmamız gereken.
Eski bir arabayla yola koyuluyor aile, parasızlık, açlık, sefalet bırakmıyor onları. Bu kadar sorunla boğuşurken yardımlaşmayı hiç bırakmıyorlar ve karşılarına çıkan tüm zalimlere inat insan olmaktan vazgeçmiyorlar. Bana göre kitabın baş karakteri anne idi. Birleştirici özelliği ile, yardımseverliği ile muhteşem bir anne okudum.
Kitabı okurken hep şu cümleyi tekrarladım "İyi şeylere ulaşmak için, sancılar çekmek mi gerekir?". Hep iyiliğe ulaşmalarını bekledim, oldu mu peki? Hayır, hep daha fazla acı ve üzüntü gelip oturdu baş köşeye. Hep zalim insanlar karşıladı onları, vatan diye gittikleri topraklarda...
Kitap bitti bitmesine ama içim yandı kor oldu. Duygularım karışık, öfke mi, kızgınlık mı, üzüntü mü, bu kadar bencil olduğumuz için insanoğluna duyduğum nefret mi? Birilerinin bir yerlerde acı çektiğini bilmek ve anlamak istiyorsanız, mutlaka okuyun bu kitabı. Belki bir gün tüm insanlığı sevmeyi başarır, bencilce yaşamayı unuturuz kimbilir. Kitapla ve sevgiyle kalın...
John Steinbeck
Gazap Üzümleri
Çeviri: Belkıs Dişbudak
Sel Yayıncılık
Sayfa: 557
Puan
★★★★★
Yorumlayan Hanife Çavdar
Yorumlayan Hanife Çavdar
Yorum Gönder