Gül Yetiştiren Adam Rasim Özdenören

"Kimse olduğum gibi görmek istemiyor beni. Herkes kendi icat ettiği gibi bakıyor bana" Rasim Özdenören’in ilk ve son romanıymış bu eser. Bünyesinde iki hikayeyi birden barındırıyor.

Kitabımızda gül yetiştiren bir amcamız var; uğrunda hayatını kaybetmeyi göze alarak girdiği mücadelenin aslında bir hiç uğruna olduğunu gören bir amcamız. Bu akıl almaz durumu evinde güller yetiştirip dışarıya hiç çıkmayarak sessizce protestosu.Bu birinci hikayemizdi.İkincisi ise belkide derin izler bırakacak yaşamların anlatıldığı ve ruhsal çözümlemelerinin yapılabileceği olaylar içeriyor. Bir grup arkadaşın,aralarında kendisinden yaşça büyük biriyle evlenip sonrasında istediği sevgi ve ilgiyi bulamayan Sitare'nin savrulan hazin yaşamı. Bu sevgi arayışları onu yanlışa doğru sürükler arkadaş grubundan birinin kendine olan ilgisini kullanır ve aynı zamanda yine başka birine aşıktır. Neyse oldukça karışık ilişkiler yumağı. Yazarın anlatmak istediği belkide gençler arasındaki bu yozlaşma ve ahlaki çöküş aslında. Karaktere yer çok kızarak okudum. Sonu hüsranla biten bir kitap. İnsanın seçimleri hayatını ne kadar etkiliyor bunun cevaplarını buluyorsunuz satır aralarında. Güzel ve akıcı bir dili var yazarın ve ilk okuduğum kitabıydı. Genel olarak güzeldi illa okunmalıdır yorumu okuyup karar verin diyorum.Kitapla ve sevgiyle kalın...

Rasim Özdenören

Gül Yetiştiren Adam

İz yayınları

Sayfa:144

Puan 

★★★★★
Yorumlayan Hanife ÇAVDAR