Hasan dokuz yaşında. Körpecik çocuk henüz. Elinde tabancası, sedef işlemeli. Anası, Esme. Dünyalar güzeli.
Allah özene bezene yaratmış. Öyle derler Anavarza yöresinde. Öldürmeye yürek mı dayanır Esme'yi. Hangi el basabilir, ona uzanmış silahın tetiğine. Melekleri kıskandırır güzelliği. Ve babası, Halil. Yiğit ki Çukurova'da bir benzeri daha yok. Karısının aşığı tarafında öldürülmüş. Kanı yerde. Kurumuş da akmıyor artık.
Yaşar Kemal'in Yılanı Öldürseler romanı, babası annesinin aşığı tarafından öldürülen Hasan'ın dramını anlatıyor. Annesini öldürüp babasının kanını yerde komaması lazım. O bilmez mi ki kanı yerde kalan adam mezarında rahat etmez. Zebaniler her gün işkence eder de git kanını yerde temizle diye dünyaya salıverirler tekrar. O bilmez mi ki kanı yerde kalana ahirette de sırt çevirir tüm melekler! O bilmez mi ki, o bilmez mi ki...
Kanı yerde kalmış bir baba, mezarında uyumayacak da ne yapacak peki? Tabi ki hortlayıp gelecek tekrar. Verin kanımı diyecek. Kurtarın beni diye feryat edecek tüm köye. Önünde binlerce yılana çobanlık edecek de, gün gele kendi de kırmızı bir yılana dönüşecek. Ah keşke bir yürekli çıksa da yılanı öldürse diye basacak çığlığı. Hele öyle dokuz yaşında kocaman bir de oğlun varsa, kanını yerde komuşsa! Öyle evlat mı olurmuş!
Yılanı Öldürseler, Yaşar Kemal'in şiirsel üslubuyla süslediği, müthiş gözlem yeteneğinin bir ürünü. Hapishanede tanıştığı bir çocuktan dinlediklerini romanlaştırdığı bir kitap. Türklerin Homeros'unun elinden çıkmış kısa bir destan. Susmaın büyük ustası Hasan'dan yazının büyük ustası Yaşar Kemal'e aktarılan bir kan davası öyküsü. Geçmişin vesikası, insanlığın utanç belgesi...
Yılanı Öldürseler
Yaşar Kemal
YKY
102 Sayfa
Yorumlayan Mehmet Keklikçi
