Satranç Kitap Yorumu Stefan Zweig

Satranç,  Stefan Zweig

Dün, Stefan Zweig’in “Satranç” eseriyle tanıştım. Uzun zamandır unuttuğum satranç başlangıcım geldi aklıma. Babamın asker dönüşü abimle bana anlattığı. Oyun kuralları gereği çok keyifli olsa da, benim için fazla yavaş -keşke benim için 15-20 hamleyi başkaları yapsa- olduğundan sıkılmalarım da. Öykü çok ilginç. Yanlış oldu. İşleniş çok ilginç. Önce, içine kapanık bir gençle, neredeyse tek dış dünya ilişkiniz satrançmış gibi sarılıyorsunuz, kahramana ve satranca. Fakat kitabın ortaları gibi -ki öyle çok sayfa değil Stefan’ın eserleri- yan karakterler sizi başka birine doğru akıtıyor. Görevlerinin bilincinde bir yan kahraman bu. Asıl anlatıcı o ama öne çıkmayı sevmeyen biri. Onunla Dr. B ile tanışıyoruz ve Satranç’ın sadece Czentovic’in değil başka birinin de nasıl hayata tutunmasını sağladığına şahit oluyoruz. Daha önce eserin Kahraman’ını bu kadar kolay sattığımı görmemiştim. Keyifli bir deneyimdi benim için. Keyifli okumalar size de…

Yorumlayan Tolga Eligül