O zaman düşündü ki insanlar yalnız kendi saadetlerini iyice duymak için yalnız başkalarının felaketlerini arar ve hodbinliklerinin böyle bazı nevilerine fazilet unvanı vererek mesela aldatılan bir kocayı ikaz etmeyi "ahlak" addederler. Halbuki bunun aslı, başkasının felaketinden duyulan vahşi zevk, kendisini ondan mesut görmek için hazırlanmış garip bir delildir.
Memleket hikayeleri,Anadolu'nun bağrından kopmuş bir dolu insan manzaralarını tüm sıcaklığıyla bizlere ulaştırmış yazar. İlk hikaye Emine'yi anlatıyor bize,adı Emine ama bu coğrafyada çok var Emine gibi kadınlar yani ismi mühim değil,yaşadıkları hiç olmasa diyeceğimiz türden. Yüreğim pırpır okudum Emine'nin hikayesini.Nolur bir yanlış yapma dedim hep,başından beri bahane bulduğum sebepler yok olup gidecekti çünkü...sevmiştim ben Emine'yi,zaten nerede boynu bükük var severim ben. Emine, Agâh, Mustafa, Vehbi...daha nice isimler ve nice yaşamların anlatıldığı kocaman bir Anadolu aslında. Memleket hikayelerini okurken,çocukluğuma gittim ben,Anadolu'nun en ücra köşelerinde bir köydü babamın köyü. Çok sık olmasa da arada sırada giderdik. Horoz sesleriyle uyandığım, maşıngada (kuzine)fokurdayan çayın sesi, bacalıkda yanan odunlarin çatırtısı ve kanaviçe işli bembeyaz yastıklarla dolu odalar... Gözlerimde hep bu manzarayla okudum bütün hikayeleri. Hikayeler gözlerimde canlanan köy manzaraları kadar güzel değildi malesef. Nerde bir boynu bükük,nerde ezilmiş,nerde hakları yenmiş insanlar hep onların hikâyeleri...
Mazlum insanlarda vardı zalim insanlarda,devlet memurluğunu kötüye kullananlarda. Bu hikayeleri okurken şimdiki dünyamızdan pek de farklı olmadığını gözlemliyorsunuz.Kötüler yine sonuna kadar kötü ve iyiler yine boynu bükük, ezilmiş,gözleri yaşlı. Ben severek bir okadar da üzülerek okudum bu kitabı,okumanızı öneririm.Kitapla kalın... Mutlu günler sizlerin olsun...
(hodbin:bencil)
Memleket Hikayeleri
Refik Halid Karay
Yorumlayan Hanife Çavdar
İnkılap yayınları
Sayfa:197
Yorum Gönder